Tag Archieven : 5. Fun en Filosofie
Op deze plek staan de verzamelde blogartikelen over de spelende of filosoferende mens.
De inhoud kan een anekdote zijn, een verhaal, een gekke waarneming, een overweging, een inzicht, een boek of wat mij op enig moment ook maar inspireerde.
Elegantie en stijlvolle eenvoud zijn de woorden die vaak voorkomen in deze blogs omdat ze mij na aan het hart liggen.
Als alles steeds wederkerend een chaos dreigt te worden. Als je van je zelf weet dat je meer houdt van nieuwe ideeën dan van oude; morgen interessanter vindt dan gisteren; gericht bent op de toekomst en houdt van innoveren en risiconemen dan ben je vermoedelijk een visionair (en vaak ook een ondernemer).
Een visionair kan gemakkelijk beredeneren dat systemen inrichten, processen ontwerpen, overzichten en checklists maken heel waardevolle klusjes zijn en dus een goede, zinnige en waardevolle tijdsbesteding. Het probleem is helaas dat ze vooral leuk zijn om te verzinnen en te maken, maar niet leuk om ze te gebruiken (voor de Visonair zelf).
De remedie is jezelf deze drie vragen te stellen:
- Wordt mijn leven hier ingewikkelder van?
- Gaat dit ook werken als ik 38 graden koorts heb?
- Voldoet het aan het criterium ‘Stijlvolle Eenvoud’?
Als het antwoord tweemaal ja en eenmaal nee is, dan is het tijd om afscheid te nemen van het systeem, het proces of de checklist (of er sowieso niet aan te beginnen).
En wat mij betreft is het antwoord op vraag 3 het meest bepalend. Houd je eigen workflow mooi en eenvoudig en voeg niets toe dat de boel ingewikkelder maakt.
Laden...
Hoe het komt dat managers vaak onnodig druk zijn.
‘De Zaak’
Het oerbeeld van de organisatie is een pyramide. Van bovenbaas tot uitvoerende medewerker met een of meer lagen managers ertussen.
Plannen gaan top-down. Het primaire proces loopt van links naar rechts en van verwachtingen naar tevredenheid. De verwachtingen komen van klanten, van stakeholders, van financiers/aandeelhouders en vaak ook de overheid. Tevredenheid ontstaat wanneer de verwachte waarde gecreëerd is tegen de verwachte prijs op de tijd die is afgesproken.
‘De Zaak op zijn Kop’
Je kunt ook anders kijken en dan gaat de pyramide op zijn kop. Het primaire proces loopt ook hier van verwachtingen naar tevredenheid. De teamleider bevindt zich op het niveau van de eerste stippellijn, de manager op het niveau van de tweede stippellijn en de bovenbaas bevindt zich in de punt.
Wanneer er iets stokt of fout loopt in het primaire proces en niet opgelost kan worden op basis van de kennis, kunde en/of bevoegdheid van de uitvoerende professionals dan ‘valt’ het probleem naar de volgende managementlaag in dit beeld naar de teamleider.
De teamleider helpt met zijn bevoegdheden, kennis en kunde het probleem oplossen en verbetert tegelijkertijd het proces. Door dat consequent te doen, valt het zelfde probleem niet nog een keer naar beneden en hebben de medewerkers er iets bijgeleerd.
De teamleider kan dit doen als voldaan is aan de volgende voorwaarden:
- de teamleider kent het primaire proces van haver tot gort
- de span-of-control is redelijk
- taak, verantwoordelijkheid en bevoegdheid passen bij elkaar (hij is werkelijk eigenaar van het primaire proces en leider van zijn team)
- de teamleider heeft een goede eigen workflow en zorgt ervoor dat hij nooit de bottleneck van zijn team wordt (dus heeft agenda op orde, iedere inbox zero, is een goede voorzitter)
En dan komt het!
Als de teamleider het probleem niet kan oplossen valt het probleem, geheel conform de zwaartekracht, door naar de tweede stippellijn en komt terecht bij de manager (plaatje 1). Deze kan op verschillende manier omgaan met het vanuit het primaire proces doorgevallen probleem.
Plaatje 2: De manager gaat met de teamleider aan de slag in zijn proces en helpt hem met coaching, richting, een besluit, een kader het probleem op te lossen. Na deze interventie heeft de teamleider én het probleem opgelost én heeft er weer iets bijgeleerd in zijn eigen leidinggevende proces.
Plaatje 3: De andere en veel voorkomende manier is dat de manager zelf naar het primaire proces gaat en met zijn kennis en ervaring het probleem oplost. Hij is daarmee in de ‘held’-valkuil gevallen. De medewerkers van het primaire proces weten nu niet meer wie hun baas is (de teamleider of de manager). De teamleider heeft niets geleerd behalve dat de manager bij alarm zelf het probleem op gaat lossen en hem passeert. En de manager krijgt het idee dat hij onmisbaar is en dat dit de reden is dat hij het hardste en meeste werkt van iedereen. Dat is allemaal niet handig en geeft gedoe.
Het kan nog erger!
Dit ontstaat als de manager het oorspronkelijke probleem ook niet kan oplossen en het probleem nog een keer door-valt naar de bovenbaas (plaatje 4). De meest voorkomende manier van handelen van deze is het probleem direct weer terug te leggen bij de manager en hem op te roepen het probleem op te lossen op het niveau van de teamleider (plaatje 5). Dan is er niets aan de hand en het ’toneelstuk’ loopt als een zonnetje. Deze manier is de koninklijke weg waar iedereen, tot en met de klant van het primaire proces, baat bij heeft.
Het komt uiteraard ook voor dat de bovenbaas in de held-valkuil stapt en op het niveau van de teamleider of zelfs op het niveau van het primaire proces intervenieert (plaatje 6). Die ingreep veroorzaakt heel veel gedoe, stress, onduidelijkheid en onveiligheid en haalt zowel de manager als de teamleider uit hun respectievelijke rollen.
Moraal: als de manager of de bovenbaas het werk gaan doen van de laag onder hen (De Zaak) of de laag boven hen in De Zaak op zijn Kop, dan zijn ze in de heldenrol gestapt en hebben het dus -zelf veroorzaakt – heel druk.
Laden...
Een van de basisbouwstenen voor eigenaarschap en een beetje simpel en menswaardig organiseren is dat taak, verantwoordelijkheid en bevoegdheid bij elkaar passen in een functie.
Als je iets moet doen, wil je er ook verantwoordelijk voor zijn en moet je er ook de tijd, het geld en de spullen voor kunnen regelen. In feite is dat de werkelijke betekenis van integraal: taak, verantwoordelijkheid en bevoegdheid sluiten bij elkaar aan.
En dat lijkt zó evident dat we het er nooit over hebben. Toch is het in de werkelijkheid maar zelden ook zo georganiseerd. In functiebeschrijvingen wil het nog wel eens lijken dat teamleiders werkelijk bevoegdheden hebben.
Maar waar je snel zicht kunt krijgen op de wèrkelijke bevoegdheden is door te kijken naar de opzet van (digitale) formulieren. In heel veel gevallen zie je onderaan na de handtekening van de teamleider en de medewerker (bij indiensttreding, bij mutaties, bij scholing) een klein geniepig vakje staan waar de naast-hogere leidinggevende/manager mee moet tekenen.
Gevolgen
- Het formulier maakt een bocht extra in het proces die niet zelden leidt tot een week vertraging.
- De manager tekent het in de meeste gevallen zonder echt een toetsing te doen.
- Dat hij mee heeft getekend ondermijnt zijn gesprek met de teamleider op basis van budgetten en formatie-overzichten (hij heeft immers meegetekend).
Voorbeeld uit de praktijk
Teamleider is ‘integraal’ verantwoordelijk voor kwaliteit van (bijvoorbeeld) zorg en verantwoordelijk voor de kwaliteit van de arbeid. Om dat te realiseren heeft hij formatie (uitgedrukt in zoveel van deze functie en zoveel van die functie).
Bij een verschil tussen feitelijke bemensing en brutoformatie ontstaat er een vacature. In vrijwel alle gevallen is de bevoegdheid zodanig ingeperkt dat de manager mee moet tekenen voor de vacature (wat niet noodzakelijk zou zijn wanneer de teamleider cyclisch verantwoording aflegt over zijn formatie); wordt er een tussenstop gemaakt om te bezien of er boventallige (ergens anders te veel) of re-integrerende (wel kunnen werken maar niet op de oude plek of in de oude functie) medewerkers zijn.
Dat laatste is natuurlijk logisch vanuit het overkoepelende belang maar zou beter uit kunnen worden onderhandeld tussen de teamleiders. Vervolgens is er vaak nog een aanstellingsformulier (waar de overeengekomen arbeidsvoorwaarden in zijn vastgelegd) die ook nog meegetekend moet worden door de manager en de P&O-adviseur.
Mijn conclusie: Het niet integrale organiseren kost tijd, regie, bureaucratie, management en levert onduidelijke posities op.
Laden...
Er is in Nederland een community met de mooie naam Digitale Fitheid, met als initiatiefnemers de mannen Martijn Aslander en Mark Meinema.
Mocht je deze community gemist hebben dan hierbij de aanbeveling om eens een kwartiertje rond te neuzen op hun website.
Ik ben er al langer lid van (geen kosten) en alle deelnemers staan op ‘geven’.
Alles wordt gedeeld vanuit het idee dat de manier om verder te komen in deze tijd.
Soms zie ik iets dat wel heel nerdy is en op andere momenten zie ik iets geniaals voorbij komen.
Niet altijd voor mij maar wel heel interessant om te zien hoe creatief mensen gebruik maken van de op dit moment beschikbare tools.
Er is een maandelijkse ‘Meet Up’ in Seats2 Meet Utrecht.
En deze maand kun je zelf meedoen met een Notion sessie.
Allemaal zonder kosten.
Supermooi initiatief!
Mijn tip: kijk een keer een kwartiertje rond en als het je bevalt: meld je aan.
Hieronder legt Martijn uit wat digitale fitheid is.
Laden...
Nassim Taleb heeft mij door zijn werk attent gemaakt op deze bijzondere manier van redeneren: De Via Negativa is het consequent zoeken naar zaken die je beter weg kunt laten omdat ze mogelijk schade veroorzaken.
De Via Positiva (het omgekeerde) is de weg van de interventie, van de toevoeging, van de aanvulling, uitbreiding en het complexer maken. In de geneeskunde is er zelfs een term voor de schade die dit op kan leveren: iatrogenese. Iedere bijwerking van een medicijn kun je zien als schade van een interventie (en uiteraard is het evengoed soms wel de beste keus).
Productiviteit zonder koffie
Koffie is een interventie. Los van het ‘geluksmomentje’ (uitspraak van netwerkmaatje Marcel Oostrom van Catermaat die heel veel verstand heeft van koffie) is het een upper. Het geeft je een korte boost (na 20 minuten) die je kunt gebruiken. Zoals met alles in het leven is het uiteraard wel zo dat je de boost terug moet betalen. Ergens krijg je een dip die de energiebalans weer terug zet op normaal.
De meest gebruikelijke strategie is om de dip te vermijden door een keten van koppen koffie te drinken zodat het terugbetalen wordt verschoven tot je thuis bent. De meeste kantoorwerkers drinken op deze manier 1000 koppen koffie per jaar (5 per dag gedurende 40 weken).
Daarmee wordt koffie onbewust ingezet als productiviteit bevorderende interventie.
De Via Negativa leert ons dat we de interventie weg kunnen laten en daarmee de schade vermijden die op treedt als bijverschijnsel van de interventie (de dip). Wat gebeurt er als we de koffie weglaten? Ik ben (weer eens) drie maanden zonder koffie dus hier een verslagje van de effecten.
- Als eerste effect ervoer ik dat mijn lijf zo gewend was aan koffie dat stoppen moeite kostte.
- Ik slaap veel beter.
- Daarnaast verviel ik regelmatig in de sociale logica die zich manifesteert in de beroemde startdialoog: ‘Koffie?’ ‘Lekker’ waarmee ik weer een kop koffie voor mij had.
- De Starbucks Latte voordat ik een trein in klom is niet meer aan de orde (wel lekker goedkoop).
- Stoppen met koffie leverde ook nog een ander probleem op. Ik moet natuurlijk wel drinken. Dat werd in mijn geval afwisselend Earl Grey, Rooibos, Jasmijn, allerlei kruidentheetjes uit de tuin en gewoon plat water.
Het belangrijkste en meest positieve effect is een gelijkmatiger verdeling van aandacht en energie over de dag die me zo bevalt dat ik voorlopig het maar eens zo houd. Of ik er heel veel productiever van ben geworden vraag ik me af.
Wat denk jij? Heb je ook wel eens een koffiestop geprobeerd? Wat was het effect? Laat het ons weten in de reacties hieronder zodat we er allemaal wat aan hebben.
Dit blogje is de continuing story van Ad en koffie en een variant op een blog uit 2018. Blijft interessant om mee te spelen.
Laden...
Wat in mijn actielijst is dé actie die een deel van de rest van mijn acties eenvoudiger of zelfs eventueel niet langer relevant maakt?De basis
De domino-strategie heeft als uitgangspunt dat je een overzicht hebt van ‘alle’ acties die op enig moment mogelijk zouden zijn. De meeste pro’s met wie ik werk hebben zo’n overzicht, of werken er aan (en de vaste lezers uiteraard ook). Deze lijst verschijnt in allerlei geheim taal als de ‘master-to-do-list’ , de ’total-inventory-list’ enz. Het is natuurlijk gewoon een groslijst waar alles opstaat wat je moet doen om alles te realiseren waar je ‘ja’ tegen hebt gezegd. Soms geordend naar context (personen, bellen, mailen, lezen, boodschappen enz).
De keus
Je reviewt je lijst en probeert je voor te stellen welke acties met elkaar samenhangen en in welke volgorde. Als je daar zicht op hebt gekregen fantaseer je of een van die acties een trigger is voor andere acties. Vind je die niet dan zou je kunnen nadenken of je zo’n trigger actie zou kunnen definiëren.
Voorbeelden rondom bellen
- Stel dat je op je lijst all-over-the-place bel-acties hebt staan. Zet de belletjes bij elkaar en kijk welk telefoongesprek er voor gaat zorgen dat je in de belmodus komt en er voor zorgt dat je start met bellen.
- Denk na of je met een van de telefoontjes ook nog andere acties af kunt handelen (bijvoorbeeld met dezelfde persoon). Zet die bij de betreffende bel-actie en handel ze direct tijdens het gesprek af.
- Kijk of je een cluster bel-acties kunt delegeren aan je ondersteuner en zorg dat je ze helder overdraagt (met heldere gewenste uitkomsten). Dat kan misschien in een gesprekje van een paar minuten of in een overdrachts/delegeer e-mail.
Domino-strategie plus als medicijn tegen uitstellen.
Je kunt er ook nog iets subtieler mee omgaan en zoeken naar de meest oncomfortabele actie op je lijst (het bijna-lijk in de bijna-kast) en zo moedig zijn om die nu direct zonder al te veel nadenken in beweging zetten. De opluchting die dit oplevert geeft je de adrenaline en energie om nu gelijk ook een heleboel andere dingetjes af te handelen.
Negatieve domino-strategie
Het werkt natuurlijk net zo goed de andere kant op.
Als je jezelf – voor dat je begint aan het bijna-lijk in de bijna-kast – een praatje met een collega gunt, dan weet je bijna zeker dat je daarna eerst toch even iets anders moet doen (meestal voor die collega), waardoor je uiteindelijk alleen nog maar op het allerlaatst aan de vervelende actie kan beginnen en dan vervolgens:
- info mist die je weer op moet zoeken;
- waardoor je veel tijd verliest;
- en te laat van kantoor vertrekt;
- waardoor je je kinderen vergeet op te halen;
- daardoor weer terug moet in het verkeer;
- dan mét kinderen die moe zijn boodschappen moet doen;
- iets vergeet;
- waardoor je maaltijd rommelig wordt;
- enz. enz.
Zo werkt de domino-strategie uiteraard ook (I’ve been there, done that :-)).
Laden...
Het leven is vol van toeval en onvoorspelbaarheden. Toch houden we ervan om veel en vaak (en vol) te plannen omdat dit in ieder geval het idee geeft dat er een beetje control is.
Sterker nog: we zijn geneigd om te veel te plannen en daarmee in de weg te zitten van wat het leven wil. En daar komt John Lennon’s wijsheid om de hoek kijken.
Uit het liedje Beautiful Boy:
‘Life is what happens while you’re busy making other plans’
Het leven komt in vele gedaanten op ons af. Wat mij daaraan opvalt is dat we ‘toeval en onvoorspelbaarheden’ te vaak wegzetten als een verstoring.
Als je goed kijkt is er vaak ook – zo niet altijd – een ‘second order effect’. Wat eerst een vloek leek, blijkt zich in het leven om te vormen tot een zegen.
Werkelijke productieve planning krijg je wanneer je genoeg ruimte laat voor de eigen logica en intelligentie van het leven. Toeval valt je toe en dat is niet voor niets!
Wil je weten hoe dat werkt? Kijk dan eens naar deze blogpost over de 60/40 wetmatigheid.
Laden...
Je zal toch maar in een mensberoep werken (onderwijs, jeugdzorg, huisarts, ziekenhuiszorg, politie, brandweer en rechtspraak etc.) en merken dat langzamerhand je hele dag en professionaliteit dicht geplamuurd wordt met protocollen, richtlijnen, procedures en andere kwaliteitszaken met de daarbij onvermijdelijke vastleggingen.
Gij zult …
Mijn ervaring is dat het al dat geplamuur leidt tot “verplicht handelen”. Je wordt geacht precies dat te doen wat andere vakbroeders (uiteraard zeer ervaren) hebben uitgedacht. Afwijken mag maar … dan ben ben je wel van kop tot staart persoonlijk verantwoordelijk en aansprakelijk. De argumenten voor het protocol zijn de transparantie en de kracht die zit in standaardisatie (en natuurlijk de efficiëntie in tijd en geld).
De ellende is dat er natuurlijk ook altijd wel íets rationeels aan is. Het is niet zo gek om een rijtje “moet-ik-aan-denken/moet-ik-niet-vergeten” dingen te hebben. Maar toch … er is echt iets aan de hand met die protocollen en richtlijnen: ze zijn verbonden zijn met rechtmatigheid en doelmatigheid en dus met financiële kwesties. Ieder weldenkend mens kan zien dat deze op beheersing gebaseerde route doodloopt en maakt dat er veel te weinig mensen op die plekken willen werken.
Zodra het protocol iets zegt over een ontmoeting tussen een mens en een ander mens gaat er iets mis omdat er zo’n oneindige variëteit bestaat als het om mensen gaat dat een protocol daar geen recht aan kán doen. De professionaliteit verschuift bij protocollair handelen van binnen (verankerd in denken, voelen en handelen van de professional) naar buiten (naar het protocol) en dat levert verlies van echte waarde op, een toename van bureaucratie en vervreemding en daarmee als je breed durft te kijken juist verspilling van tijd en geld.
Wat dan wel?
In het boekje The Checklist Manifesto (ook te krijgen in het Nederlands) beschrijft Atul Gawande (chirurg) hoe hij heeft geleerd extreem complexe en over elkaar heen buitelende medisch/chirurgische problemen op de intencive care afdeling te lijf te gaan met checklists. Zijn boodschap is dat we in plaats van te werken met protocollen veel beter kunnen leren werken met zelf ontwikkelde, begrepen en opgestelde checklists.
Een checklist is een direct bruikbare en toepasbare samenvatting van de kennis en ervaring die in een groep samenwerkende mensen voorhanden is. De laatste stand van de eigen ervaringswetenschap.
Werken met een checklist bevrijdt ons van door anderen opgelegd verplicht handelen. Een checklist is een instrument dat in tijden van drukte en bij complexe afwegingen ondersteunend en uiteraard soms ook zelfverkozen verplichtend is. De (helpende, verzorgende, verplegende, genezende) mens wordt niet gestuurd door de checklist maar gebruikt deze en dat is naar mijn mening een essentieel verschil.
En daarom wat mij betreft: Lang Leve de Checklist!
En wat heeft dat met ons te maken?
Checklists zijn bijzonder handig als je slim wilt samenwerken. Op deze website zijn er tientallen voorbeelden te vinden van handige lijstjes. Een maatwerk checklist is ook onontkoombaar bij een degelijke weekreview. Wil je als proef op de som een eigen checklist maken voor jouw unieke weekreview? Dan kun je de handleiding hier downloaden.
Checklist for Checklists
Deze checklist geeft precies aan waar het om draait bij een goede checklist. Als je op de afbeelding klikt komt deze groot in beeld.
Laden...
Ik had het eerst zelf niet eens in de gaten maar afgelopen mei was het 15 jaar geleden dat ik startte met deze wekelijkse blog.
Frank Meeuwsen is degene die mij enthousiast gemaakt heeft voor het starten van een blog. Hij deed dat terwijl ik naast hem zat tijdens de GTD-Summit maart 2009 in San Francisco. Frank schreef ter plekke blogs voor LifeHacking, een blog die al langer volgde. Het zag er niet ingewikkeld maar wel super interessant uit.
Aldus werd in mei 2009 deze blog geboren. Ergens in deze vijftien jaren ben ik een keer een aantal weken gestopt omdat ik het even zat was maar al snel vloeide de inspiratie weer.
Een tijd lang heb ik Appie tekeningen toegevoegd (mijn alter ego).
Door de blog heb ik:
- leren schrijven,
- veel bijzondere mensen leren kennen,
- mooie opdrachten gekregen.
Dus ik zeg: Dank aan Frank!
Er is een blogarchief waarin alle blogs op jaar op rij staan. Dat is voor mij leuk maar misschien ook interessant voor jou als lezer. Op moment van schrijven heeft deze blog ruim 650 artikelen.
De top vijf meest gelezen blogs op rij:
- 7 Voicemail teksten
- Statler & Waldorf (uw mening telt)
- Een mappenstructuur die werkt
- De Bila Checklist
- Hoe je een goede actielijst maakt
Drie keer handboek verloting onder de lezers die hieronder reageren
Onder de lezers die de moeite nemen hieronder in de commentaren te reageren (hoe lang je al lezer bent, met iets aardigs, of een ergernis) verloot ik – onder toeziend oog van de thuisnotaris Irka – drie exemplaren van de ringband versie van het Handboek Personal Lean. De gelukkigen stuur ik een e-mail met het verzoek een postadres te sturen. Reageren kan tot en met aanstaande vrijdag. Boeken verstuur ik de maandag daarop.
Dank voor alle interesse in deze jaren. Schrijven is leuk, maar weten dat er ook lezers zijn draagt zeker ook bij de feestvreugde.
Update zaterdag 6-6-24
Ellen, Annemarie en Ilse zijn in de prijzen gevallen en hebben bericht van mij gekregen. Dank allemaal voor de leuke en aardige reacties! Met dank aan de huisnotaris Irka.
Laden...
Je herkent kent het vast.
Je krijgt een mail van één alinea en vervolgens wordt deze gevolgd door een onmogelijke berg info van deze slag en soorten:
- titels
- telnr vast
- telnr mobiel (met +31)
- faxnummer (kom ik nog tegen)
- postadres
- bezoekadres
- website(s)
- en zelfs emailadres ?!?
- Twitteraccount
- LinkedIn account
- Facebook pagina
- marketingboodschappen
- gevolgd door exoneratieteksten in het NL en ENG (‘deze mail is alleen bedoeld voor ….’)
- gelardeerd met plaatjes (die vervolgens niet in de html zitten dus bijlage worden)
- liever niet printen voor het milieu ?!?
waarmee de handtekening in veel gevallen drie of vier keer zo lang is als de boodschap.
Het lijkt soms wel op een wedstrijdje ‘wie heeft de langste’. Met als gevolg dat conversaties niet te volgen zijn doordat er steeds weer een hele lange berg info tussen staat die afleidt.
Mijn tip is om eens flink te wieden in de handtekeningen jungle
De eerste mail extern kan wel wat info gebruiken. Ben je eenmaal aangekomen in elkaars adresboek dan kan het allemaal een stuk eenvoudiger. En ben je intern aan het communiceren dan kan het nog simpeler. Dus 3 varianten:
- Realistisch volledig (kan waarschijnlijk zonder faxnr, natuurlijk zonder emailadres(!), Twitter óf LinkedIn, enz.) Eventueel een link naar een webpagina met echt volledige info + routebeschrijving + vrijwaring in NL en ENG enz.
- Een verkorte versie voor herhaalde externe communicatie (zet daar wel je 06 bij zodat je van kanaal kan wisselen als zaken dringend of complex worden).
- Een minimalistische voor interne communicatie.
Hoe doe je dat?
Een paar verschillende handtekeningen maken en de juiste kiezen bij iedere mail. Dat kan in Outlook door de voorkeurshandtekening uit te zetten. Of door een textexpander gebruiken.
Die van mij (als richting) zijn als volgt:
Voorbeeld 1 (realistisch volledig)
Groet, Ad van der Hulst | 06 224 559 02
ADJUSTINTIME
Live en online workshops
Personal Lean & Lean Office
Voorbeeld 2 (verkorte versie voor externe relaties)
Groet, Ad | 06 224 559 02
ADJUSTINTIME
Voorbeeld 3 (minimalistisch)
Groet, Ad | 06 224 559 02
Iedereen die je mailt zal blij zijn!
Ik heb deze vraag voor je: Hoe ga jij en jouw organisatie om met email handtekeningen. En deel ajb je mening en ervaring met de andere lezers in de comments hieronder.
Laden...
Zo af en toe verschijnen er foto’s van bureau’s van wetenschappers en schrijvers als bewijs voor de stelling dat juist chaos de moeder is van creativiteit en briljante ideeen. In de orde van ‘zie je wel’.
Daar zit een oorzaak-en-gevolg-omdraai luchtje aan.
Focus
In de tijden dat ik mij focus op één ding ontstaat er onherroepelijk op allerlei andere levensplekken chaos. Dat is nu eenmaal zoals de wereld werkt.
- Ik ben een week heel geconcentreerd bezig om een boek af te ronden en zonder dat ik het in de gaten heb slipt mijn tas, mijn bureau en mijn inbox vol. De keuken wordt een bende. Mijn voicemail en mijn sms loopt vol enz. enz.
- Ik ben een week op reis en daardoor stapelen alle gewone dingen zicht op en liggen er overal zaken om aandacht te roepen. Mijn e-mail is een bende, een map met bonnetjes moet verwerkt enz. enz.
- In het klein: Ik schrijf dit artikel uiteraard zeer geconcentreerd en daarna is mijn net gezette koffie koud.
De reden dat dit gebeurt is natuurlijk dat de wereld niet stil staat wanneer ik mij nog maar bemoei met 1 ding. Dit soort chaos en rommeligheidheid is onlosmakelijk verbonden met focus. Het is er de prijs van en is gelukkig redelijk voorspelbaar.
Chaos
De stelling dat er een mensentype is die chaos/rommelijkheid nodig heeft om tot geniaal werk te komen klopt niet. In mijn ervaring met honderden managers en drukke pro’s ben ik het nog niet tegengekomen dat chaos helpt voor focus. Het zijn wel de mensen die goed kunnen focussen die de daarmee verbonden chaos accepteren en er geen last van lijken te hebben. Maar dat is heel iets anders.
Dus:
Focus leidt altijd tot chaos/rommeligheid
Chaos en rommeligheid leiden nooit tot focus
Wat doen we hier nu mee?
Plan van te voren simpelweg tijd in voor het snel krijgen van overzicht na een door jouw geplande periode van focus. Met een goede workflow heb je jezelf zo weer op de wagen.
De checklist weekreview is daarvoor de beste start.
En hoe zit het dan met de door chaos en rommeligheid minnende collega’s gebruikte citaat van Einstein: ‘Als een rommelig bureau een teken is van een rommelige geest waar is een leeg bureau dan een teken van?’
Voor mij blijft mijn stelling dubbel en dwars overeind. Starten met focus is eenvoudiger vanuit een ‘neutrale’ start. En dat is voor de meeste mensen een opgeruimde start. Je kúnt over de rommel overheen kijken maar het helpt niet!
Andere ervaringen, tips? Zet ze hieronder in de reacties zodat we er allemaal wat aan hebben. Druk ajb hieronder op alle social media knoppen en/of op de rating-sterren als je dit een aardig artikel vind!
Laden...
Voorbeeld elegantie: Sudoku
Regelmatig hoor ik mijzelf iets uitspreken over ‘elegante processen’. In deze blogpost een poging daar iets meer zicht op te krijgen.
Als ik denk aan elegantie dan zie ik iemand voor mij die tijdloos mooi is, iets lichts heeft (althans niets zwaars heeft) en die op een beschaafde manier iets verleidelijks heeft.
Elegant Proces
Als ik zelfde beeld overzet naar processen dan kom ik op iets andere begrippen. Een elegant proces is mooi vormgegeven, heeft vaak symmetrieën in zich, of ritmes. Het is prettig op ermee te werken. Het doet wat het moet doen en heeft de neiging een klein beetje naar de achtergrond te raken omdat de flow zelf goed is. Een elegant proces is simpel ten opzichte van de complexiteit die beheerst moet worden. Al het overbodige is eruit. Het is basic gericht op de aanwezige complexiteit. En ten slotte is een elegant proces duurzaam, heeft bestaansrecht, gebruikt niet onevenredig natuurlijke bronnen als stroom, water of mensen. Het proces is herhaalbaar en stabiel. Als illustratie van een elegant proces een klein voorbeeld uit onverdachte hoek: De Sudoku.
Ontstaan
De puzzel is ontworpen door Howard Garns, een gepensioneerde architect en freelance puzzelmaker en werd voor het eerst gepubliceerd in 1979 onder de naam Number Place. De puzzel werd in 1984 door Nikoli in Japan geïntroduceerd waar het ook de naam sudoku kreeg. Vanaf 1986 genoot sudoku populariteit in Japan. In 1997 zag Wayne Gould, een Nieuw-Zeelandse gepensioneerde, een sudoku en werkte vervolgens 6 jaar aan een computerprogramma om sudoku’s op te stellen. Hij verkocht dit programma aan The Times die op 12 november 2004 begon met het publiceren van de puzzels. Een nieuwe rage was geboren. In de zomer van 2005 werd de puzzel ook geïntroduceerd in Nederland en kende al snel grote populariteit, onder meer omdat veel kranten dagelijks een sudoku begonnen af te drukken.
Spel
Een sudoku is een puzzel van negen bij negen vakjes met een klein aantal reeds ingevulde cijfers. De kunst is de overige vakjes te vullen op zo’n manier dat in elke horizontale lijn én in elke verticale kolom de cijfers 1 tot en met 9 één keer voorkomen. Bovendien is de puzzel onderverdeeld in negen blokjes van drie bij drie, die elk ook weer eenmaal de cijfers 1 tot en met 9 moeten bevatten.
Anders dan veel andere puzzels zijn sudoku’s op te lossen door iedereen die bereid is zijn hersens enige tijd geconcentreerd te gebruiken en systematisch na te denken. Ook is het niet vereist enige wiskundige kennis te hebben, aangezien de symbolen (in dit geval cijfers 1-9) geen betekenis hebben, behalve dat ze verschillend zijn. Een sudoku is geen rekenpuzzel.
De Sudoku is voor mij een voorbeeld van een elegant spel. Het spel zelf is simpel en complex tegelijk, het is symmetrisch, er is niet veel bijzondere kennis (geen algemene kennis of taalkennis) voor nodig, het is verleidelijk en het gebruikt geen hulpbronnen. Het brengt orde in (expres veroorzaakte) chaos.
Laden...
We gebruiken Google Search voor allerlei zoekopdrachten. En dat werkt over het algemeen al heel goed.
Minder bekend is dat de nerdy jongens en meisjes van Google nog allerlei andere functies in de zoekmachine hebben verstopt die af en toe razend handig zijn.
Deze week zet ik er een paar op rij.
Typ in het zoekveld eens: Zonsopgang Amsterdam
En je krijgt de tijd van de zonsopgang in Amsterdam van vandaag.
Type in: 6*35
Je krijgt de uitkomst van deze som 6 x 35
* = Vermenigvuldigen
+ = Plus
– = Min
/ = Gedeeld door
Type in: 6 pound = euro
Je krijgt het aantal euro dat hoort bij 6 Britse ponden
Werkt ook met dollars enz.
Type in: kaart Soest
En je krijgt de kaart van Soest in Google maps als uitkomst
Type: “dit is wat ik zoek” (inclusief deze aanhalingstekens)
Je krijgt alle teksten waarin staat “dit is wat ik zoek”
Type in: metronome
En je krijgt een metronoom die je kunt instellen zo snel als je wilt
Tik in roll a dice
En je krijgt een dobbelsteen (willekeurig 1-6) je kunt ook andere instellingen maken voor willekeurige reeksen
Bonus
Timer nodig? Type Timer
en je hebt een timer die je uiteraard kunt instellen op de tijd die he wenst.
Een uitputtende lijst van alle mogelijkheden geeft Google zelf en kun je hier vinden.
De strategie is eigenlijk simpel: als je denkt “ Hé, zou Google dat weten?” Type het in, en 9 van de 10 keer krijg je direct het gewenste antwoord.
Laden...
Als alles steeds wederkerend een chaos dreigt te worden. Als je van je zelf weet dat je meer houdt van nieuwe ideeën dan van oude; morgen interessanter vindt dan gisteren; gericht bent op de toekomst en houdt van innoveren en risiconemen dan ben je vermoedelijk een visionair (en vaak ook een ondernemer).
