Nieuw begrip: een puzzeldag
Het kwam er zo maar spontaan uit bij iemand uit mijn nabije omgeving: “Ik heb vandaag een echte puzzeldag”.
Navraag leerde dat het gaat om een dag met allemaal losse bouwstenen, op verschillende plekken, met net genoeg ruimte om alles af te kleppen en niet helemaal geleefd te worden. Als er tenminste niets mis gaat en je van te voren even goed nadenkt over welke spullen, informatie en koek & zopie je allemaal nodig hebt gedurende de dag.
De strategie is vervolgens om je niet te veel te bekommeren om de compositie en samenhang van de dag maar gewoon de eerste afspraak te doen; dan de tweede enz; en te proberen steeds in het moment te blijven en met niets (maar dan ook helemaal niets) op je geheugen te vertrouwen (dus alles wat je toezegt gelijk op te schrijven).
Je vindt jezelf vervolgens thuis op de bank terug met een hoofd vol indrukken en een lading briefjes met aantekeningen die nog een keer verwerkt moeten worden. Dat dan weer wel (om met Hans Teeuwen te spreken).
Een puzzeldag.
Het kan … maar ik zou ze niet zelf organiseren!
Tip! Ben je een Apple/Mac gebruiker? Kijk dan eens op de website MacMonk
Beoordeel deze tip:
nog geen beoordelingen
Laden...
1 reactie
Ik vind puzzelen geweldig!
Hoe groter en moeilijker, hoe liever ik hem maak. Het leukste vind ik het moment waarop je ziet dat je goed bezig bent: Ik doe altijd eerst de rand, de grenzen zijn dan duidelijk. Vervolgens ga ik stukjes aan de rand vastmaken. En als je vastloopt in de ene hoek, ga ik verder in de andere hoek. Soms zie je ineens stukjes die bij elkaar horen maar die je nog niet kunt vastmaken aan de rand. Maar je weet wel al ongeveer waar het moet komen te liggen. Stukje bij stukje wordt duidelijk waar je mee bezig bent en komt het eindresultaat steeds meer in zicht. Geweldig als hij dan eenmaal klaar is. Je geniet er nog een paar dagen van en dan wordt het tijd voor de volgende puzzel.
Waar je mij echter kwaad mee kunt maken is dat je onder het puzzelen of als hij net klaar is, de boel weer door elkaar husselt en ik opnieuw moet beginnen. Ik ga dezelfde puzzel niet 2x maken, dat vertik ik!
En zo gaat het ook met mijn werk. Dat het een chaos is, vind ik niet erg. Maar als ik eenmaal aan het structureren ben en orde en netheid verschijnen, moet je de boel niet weer in het honderd schoppen. Ik ga het wiel niet steeds opnieuw uitvinden. Dat vind ik zo’n verspilling…
Ook ik zou dat soort puzzeldagen niet steeds organiseren: “kost meer energie dan het oplevert” zegt mijn gevoel.