Memento Mori (over prioriteiten)

Deze week zijn we door een onverwacht overlijden van een dierbaar mens (weliswaar 83 en wel zo’n beetje rond met het leven) in een achtbaan terecht gekomen. En zoals het dan gaat: alles gaat aan de kant, wordt afgezegd, verplaatst of komt zelfs nooit meer terug. Dat is wel een bijzonder beleven. Er is ook overal veel begrip voor de keuzes die je maakt. Iedereen herkent de situatie of kan er zich in verplaatsen. De week zit vol met keuzes, besluiten, botsende zaken die toch opgelost moeten worden, deadlines die er nu eenmaal vanzelf inschuiven enz. Toch lukt alles omdat het lukt om te stemmen (instemmen, afstemmen, bestemmen) tijdens de waakuren. En de polder-achtige, democratische stijl van besluiten moet soms wijken voor een praktische, snelle, maar verder ook prima keus

Blijkbaar is het evident hoe de prioriteiten horen te liggen. Geboorte en dood gaan voor alles, zij zijn immers de twee poorten van het leven  zelf waarvan het zeker is dat we ze allemaal ooit zullen passeren.

Ik leer hieruit:

• Voor en achtergrond bepalen in de drukte van alledag is meer een zaak van het gevoel als van het verstand.
• Prioriteiten stellen vanuit de ratio kan soms zinvol zijn, meestal komen de echte prioriteiten uit een andere laag.
• Democratische besluitvorming doet het niet zo goed in complexe, snelle tijden.
• Mijn innerlijk stuur “Houd het simpel” heeft ook zijn waarde aangetoond in een dergelijke complexe en snelle week.

Tip! Ben je een Apple/Mac gebruiker? Kijk dan eens op de website MacMonk

Beoordeel deze tip:

nog geen beoordelingen

Laden...