Hybride werken: iets offeren en veel terug krijgen (Taylor & Drucker)
Frederick Taylor
Taylor is de man die aan het begin van de industriële revolutie met experimenten gebaseerd op tijdsmetingen ons de basis heeft gegeven van het efficiënt op grote schaal produceren.
Nu lijkt dat oud nieuws, toen was het spectaculair.
De achterliggende gedachte is simpel. Eerst gaan we alles standaardiseren, dan binnen deze standaard alles minitieus optimaliseren, vervolgens zo veel mogelijk automatiseren en alleen als het echt niet anders kan zetten we mensen in.
Wanneer dit proces eenmaal aan de praat is blijven we de cyclus herhalen zodat we met steeds minder inzet van middelen, tijd en vooral mensen onze fabrieken kunnen laten draaien.
Hoewel Taylor het goed bedoelde, leidde het doorgeslagen toestanden zoals Charlie Chaplin in zijn ‘Modern Times’ genadeloos vrolijk aantoonde.
Handwerk is sinds begin 1900 steeds meer vervangen door machines en die ontwikkeling is nog steeds gaande (er staan in China nu al fabrieken die 10 dagen draaien zonder dat er een mens aan te pas komt).
De menskracht die niet meer nodig was in de maakindustrie is voor een groot deel overgegaan naar kenniswerk. En dat is waar Peter Drucker om de hoek komt kijken.
Peter Drucker
Drucker is de grote management-denken van de eerste helft van de 20ste eeuw. Hij heeft het begrip kenniswerk gedefinieerd (‘je bent een kenniswerker als je meer van je werk weet dan je baas’).
In zijn boeken en artikelen heeft hij duidelijk gemaakt dat kenniswerk totaal anders van aard is dan werken in een gestandaardiseerd proces. Zijn betoog komt neer op de volgende uitgangspunten:
• Kenniswerk vraagt om autonomie.
• Een kenniswerker neemt resultaatsverplichtingen op zich.
• De leiderschapsstijl die daarbij past gaat over voorwaarden scheppen, richting geven en afrekenen op resultaten.
Wij met elkaar zijn kenniswerkers. Wij hebben heel veel eigen ruimte binnen ons werk, maken resultaatsafspraken en hebben een leidinggevende die niet de hele dag om ons heen hangt en bepaalt hoe we moeten werken.
De ideale hybride toekomst ligt ergens in het midden tussen starre standaarden (Taylor) en stand-alone-autonomie (Drucker).
Nieuwe manieren van communicatie en samenwerking
De volgende in mijn ogen onvermijdelijke stap is die van het inleveren van een deel van de autonomie door afspraken te maken over de ‘Hoe’ kant van communiceren en samenwerken. Dat kan in de vorm van regels, afspraken, workflows, protocollen die beschrijven wat de overeengekomen manier van communicatie is binnen een groep van samenwerkende mensen.
Door dit kleine autonomie-offer krijg je een veel logischer, prettiger en resultaatgerichtere samenwerking en ben je af van een heleboel corvee.
Tip! Ben je een Apple/Mac gebruiker? Kijk dan eens op de website MacMonk