Europa zit in Wild Waterfase
Fascinerend vind ik het om te zien hoe de Europese politieke leiders worstelen met de snelle groei en de daardoor toegenomen complexiteit van Europa. In het model Voorspelbaar Succes is fase 3 Wild Water genoemd omdat het niet anders is. Het is een moeilijke en bijzonder instabiele tijd na het aanvankelijke succes van de Pretfase en de startproblemen in de Vroege Strubbelingen. Maar wat te doen?
Uiteraard kan ik het niet het geheel overzien maar wat zeker is, is dat er gezocht zal gaan moeten worden naar een aantal systemen en processen die de toegenomen complexiteit stutten en ondersteunen. Paralel aan de strategie in bedrijven zouden mijn strategische tips zijn:
- Zorg ervoor dat alle regeringsleiders hetzelfde Europa als mentaalbeeld gebruiken bij hun besluiten.
- Laat (nog veel meer) samenwerkende clubs over de landsgrenzen ontstaan.
- Werk aan een cultuur waarin het logisch is om na te denken over wat andere landen aan info nodig hebben om goede (collectieve) besluiten te nemen.
- Laat zo veel mogelijk bevoegdheden in de nationale staten.
- Zorg voor simpele toezichts- en verantwoordingsstructuren.
En een paar extra slimme proces & structuurdenkers (Processors) in plaats van visionaire regeringsleiders zou ook kunnen helpen.
Ik weet het. Ik hoef het niet te doen en heb makkelijk schrijven. Maar toch moest mij dit van het hart.
Tip! Ben je een Apple/Mac gebruiker? Kijk dan eens op de website MacMonk
Beoordeel deze tip:
nog geen beoordelingen
Laden...
5 reacties
Bijzondere analyse Ad,
Omdat je ook regelmatig hoort dat er juist een enorm gebrek aan visie onder de regeringsleiders is. Wat maakt dat je niet voor “tredmolen” kiest?
Europa leidt aan de mix van groeistuip en gebrek aan systeem (wel allerlei samenwerking maar geen financiële en zo min mogelijk wetgevende invloed weggeven). Beide typische kenmerken van Wild Water. Er is geen gebrek aan visie er is gebrek aan besluitkracht naar mijn idee. Vandaar mijn keuze. Kijk jij er anders naar?
Ik herken het gebrek aan besluitkracht, maar dat heeft m.i. eerder met gebrek aan creativiteit en visie te maken. Er word nu al een paar keer opnieuw dezelfde oplossing geboden voor het probleem, zonder dat het probleem oplost. Normaliter een signaal om eens wat anders te proberen. Maar wat dan? Deze compleet nieuwe situatie vraagt de moed om nieuwe wegen te bewandelen, verkennen, proberen. Meestal een pad dat mensen pas nemen als er echt geen andere weg meer mogelijk is. Liever vasthouden wat je kent en hopen op de goden. Of de Mariakapel.
Maar wat wijst in jouw optiek tegen tredmolen? Jij kent het model vele malen beter dan ik, ik was enkel verrast door deze keuze en daarom nieuwsgierig wat tegen een andere mogelijkheid (tredmolen) pleit.
Een organisatie in tredmolen is te ver doorgeschoten in zijn procedures en systemen en raakt daardoor voorbij zijn eigen fase voorspelbaar succes. Europa heeft die fase nog nooit bereikt. Het succes van de EU in de afgelopen 15 jaar had ‘pret’ karakter. Europa was niet in control maar had de euforische wind in de rug van de harde Euro. Nu er echte keuzes gemaakt moeten worden komt het er op aan.
Dit laat onverlet dat er zeker individuele landen zijn die in tredmolen (Frankrijk) of zelfs grote sleur (België)lijken te zitten maar dat is een ander verhaal.
Fair enough, wind in de rug, etcetera. Aan de andere kant: gebrek aan visie blijft wel knagen, en procedure- en systeemgericht zit er toch ook wel erg veel in. Maar goed, ik snap jouw keuze ook wel. Les maar eens vragen om een oordeel te vellen. (-;